Alchemic Desire, 2018

Alchemic Desire is een filminstallatie die de parallellen tussen de praktijk van metaalhandel - specifiek in de London Metal Exchange - en alchemie onderzoekt. 

‘s Werelds grootste fysieke beurs voor metalen, The London Metal Exchange (LME), is een van de weinige die nog een klassieke beursvloer kent waar handel ter plaatse bedreven wordt. Dit in tegenstelling tot andere beurzen zoals die van graan en olie, die zich vandaag bijna volledig op de digitale markt bevinden. Rond de zogenaamde ‘Ring’ van de LME bevinden zich de lokalen van de dealers waar elektronische handel tegelijkertijd plaatsvindt met de handel op de vloer. De transacties worden opgenomen met microfoons en videocamera’s in geval van discussie. Het interieur is gevuld met technologie van metalen zouten, Black Liquid Crystal Screens met cijfers in verschillende kleuren die voortdurend verspringen. Metalen microfoons staan opgesteld in een cirkel die de sterren en het zodiakteken in de lucht vervangt; elementen waarnaar de alchemisten verwezen wanneer ze hun metalen bewerkten. Deze ring van hangende microfoons registreert elk woord en elke kreet, die voor een bepaalde duur in een blackbox bewaard worden, om dezelfde dag nog gewist te worden. Draden, kabels, cijfers, handelaars. Metalen, overal metalen.

De London Metal Exchange is een modern Circus Maximus met gladiatoren in hun maatpak uniform. Gewapend met hun metalen pennen - de hedendaagse variant van oude, zware metalen zwaarden en wapens - zijn ze de fysieke representatie van de circulatie van metalen. Het is in die kleine ring, dit gesloten forum, dat metalen verhandeld worden in schijven van telkens vijf minuten. Het is in die arena waar de geesten van ontgonnen materie en metaal mensen doen bewegen als marionetten, dag in dag uit, vastgebonden aan hun metalen kabels.

In de London Metal Exchange wordt de middeleeuwse smid vervangen door de handelaar. Nu zijn het de handen van de dealer die blinken van de olie en op wiens huid zout zweet parelt, terwijl ze grote stukken aluminium, lood, zink, goud en zilver verhandelen om het verlangen van de industrie te voeden.

Füsun Türetken (TR)
°1972

Füsun Türetken is een architecte en beeldend kunstenaar uit Istanbul. Ze werkt voornamelijk met thema’s rond ruimtelijke en visuele cultuur, de kritiek van machtsstructuren en instellingen, met name (drone-)oorlogsvoering, militainment, ecologisch geweld en materialiteit.

Ze is hoofd van de afdeling Visuele Cultuur en docent aan het Piet Zwart Instituut, Rotterdam. In 2016 was ze een fellow aan Het Nieuwe Instituut, Rotterdam. Daarvoor werkte ze drie jaar als editor en curator voor Shrinking Cities, en als assistent curator aan de expo Forensis in Haus der Kulturen der Welt, Berlijn in 2013. Eerder gaf ze les aan University College London (UCL) in Londen. In 2008 richtte ze Studio ft. op, een platform dat hedendaagse condities van instituten in vraag stelt door samenwerking te ondersteunen. Ze was dat jaar ook verantwoordelijk voor het Duitse Paviljoen op de Architectuurbiënnale van Venetië.

Haar werk was te zien in onder meer de Göteborg International Biennial for Contemporary Art in 2013, Haus der Kulturen der Welt, Berlijn, FIBER Festival 2017, Impakt Festival 2017, en op de Architectuur Biënnale van Venetië. Ze publiceerde diverse artikels in zowel academische als culturele tijdschriften. Füsun is doctoraatsstudent in Goldsmiths, Londen en werkt aan een thesis met als titel: On the most powerful catalyst on the planet.