Tug of War, 2018

The churning of the Ocean of Milk was an elaborate process. The Devas took help of the Asuras despite them being nemeses signifies the importance of free-interaction and coordination in Economics. This view, finds great resonance in today’s global economy, where two contrasting forces are at work. Corporate globalization, on the one hand, has led to multinational supply networks, whereas on the other, economic crisis is pushing countries towards protectionism which has led to disintegration of these networks.
The Economics of Manthan, Simran K

Voor de ontwikkeling van dit nieuwe werk lieten Prabhakar Pachpute en Rupali Patil zich inspireren door het verhaal van Samudra Manthan (waarbij de Oceaan omgeroerd wordt door een Berg). Die intrigerende episode uit de Hindoemythologie werpt heel wat vragen op over de relatie tussen leven en onsterfelijkheid, tussen macht en economie. Door dat oude verhaal te verplaatsen naar onze tijd, laten de kunstenaars enkele interessante en kritische annotaties ontstaan.

Het verhaal betreft een episode waarbij de verslagen groep van de Deva’s de hulp van Oppergod Vishnu inroept, om de macht over de wereld terug te winnen op de heersende groep demonen, de Asuras. Vishnu geeft hen de raad om samen met de rivaliserende partij de aarde te ‘melken’ om zo aan de magische drank Amrit (Nectar) te geraken die kracht, voorspoed en onsterfelijkheid verleent. Maar in plaats van samen te werken ontstond een nieuwe strijd over welke groep de grootste portie van het elixir zou krijgen.

Mythologische gebeurtenissen zoals de Samudra Manthan zijn open en flexibel en hun verhalen worden voortdurend verteld en herverteld vanuit nieuwe realiteiten. In de beelden en metaforen die ze creëren reiken de mythes sterke elementen aan om de relatie tussen mens en wereld te begrijpen. In de houtsnedes vertellen de kunstenaars het verhaal vanuit een hedendaags perspectief en linken ze de idee van het melken van de aarde om macht en eeuwig leven te verwerven aan de exploitatie van grondstoffen in de hedendaagse globale economische context. Het is tegelijk vreemd, opmerkelijk en triest om te zien hoe het lot van de mensheid na al die tijd nog steeds door dezelfde verlangens gedreven wordt.  

Prabhakar Pachpute
°1986 

Prabhakar Pachpute is een gerenommeerd Indisch kunstenaar. Hij kreeg internationale aandacht voor zijn praktijk waarin hij houtskooltekeningen maakt op grote muurpartijen die hij vaak combineert met sculpturen en lichteffecten of met stop-motionanimaties of geluid. Zijn werk is een onderzoek naar mijnarbeid en welk effect die heeft op het landschap en op de mens. Hij verwerkt onderzoek op het terrein met zijn persoonlijke ervaring (hij is afkomstig van een familie mijnwerkers) in een expressieve en surrealistische beeldtaal die hij uitwerkt in grootschalige installaties.

Hij studeerde  beeldhouwkunst aan de IKS University, Khairagarh (Chattisgarth, 2009) en MS University (Baroda, 2011). Zijn werk werd getoond in internationale instellingen als het Van Abbemuseum (Eindhoven, 2013), DRAF (London, 2014), MACBA (Barcelona, 2015), Parasite (Hong Kong, 2017), Jim Thompson Art Centre (Bangkok, 2017),… En op biënnales als de 31e Sao Paolo Biënnale (2014), de 5e Fukuoka Asian Art Triënnale (2014), de 14e Istanbul Biënnale (2015),… Pachpute woont en werkt in Mumbai en Pune. De kunstenaar wordt vertegenwoordigd door Experimenter gallery in Calcutta.

(Gebaseerd op tekst van Zasha Colah en Luca Cerizza)

 
Rupali Patil (IN)
°1984 

Rupali Patil maakt grafisch werk, objecten en installaties. Ze is geïnteresseerd in de artistieke reflectie over sociale kwesties die gerelateerd zijn aan schaarste van water of grondstoffen. In sommige van haar werken verbeeldt ze ontheemde landbouwers en vrouwen in gebieden die geïndustrialiseerd werden. Die imaginaire wereld op een onbepaalde plek in de wereld, en de mensen die haar bewonen, worden in haar tekeningen visuele metaforen voor de hedendaagse wereld.  Rupali Patil studeerde af aan de grafische afdeling van de Maharaja Sayaijaro University of Baroda in 2011. Ze werkt vaak samen met Prabhakar Pachpute, waarbij ze site-specific installaties maken rond thema’s als landbouwcultuur in relatie tot de globale wereld. Haar werken werden getoond in tentoonstellingen als Eros (Parasite, University Museum en Art Gallery, Hong Kong, 2014), Kamarado (Stedelijk Museum, Amsterdam, 2015), de 14e Istanbul Biënnale (2015), Harbinger of Chaos in Bunkier Sztuki Gallery of Contemporary art (2017). In 2014 toonde Clark House Initiative in Mumbai haar solo-expositie Everybody Drinks but Nobody Cries. Ze woont en werkt in Pune.