In deze installatie worden de bezoekers geconfronteerd met grote tollen die autonoom in een ruimte ronddraaien. Het zijn abstracte objecten die ondanks hun onvoorspelbare interacties een sociaal gedrag lijken te vertonen. Soms als een kudde dieren, soms met menselijke trekjes. Ze benaderen elkaar voorzichtig of stoten elkaar af, ze aarzelen en proberen in evenwicht te blijven, ze dansen en struikelen. Het zijn niet langer objectieve machines die de wetten van de fysica volgen, maar subjecten die leven, kiezen en ... sterven. Na zijn studies Industrial Design in Antwerpen, zoekt Lawrence Malstaf zijn heil in het theater. Wat begint met het ontwerpen van props, groeit uit tot ware scenografieën voor o.a. Meg Stuart. In zijn installaties kan je zelf concrete of abstracte situaties ervaren. Je kunt ze vergelijken met anti-automaten. Machines of mechanische ruimtes die heel precies geconstrueerd zijn. Eénmaal geactiveerd zijn ze afhankelijk van toevallige factoren.