Last Day in the Beginning of March is een ritmisch gedicht over de laatste dag uit het leven van een voor Jim Campbell dierbaar persoon. Op de vloer worden lichten geprojecteerd waarvan ritme en helderheid gelinkt zijn aan gebeurtenissen op deze dag. Bij elke lamp hoort een korte beschrijving van de gebeurtenis. Het licht geeft betekenis en creëert een spanningsveld tussen persoonlijk en digitaal geheugen. Ritmes van dagelijkse gebeurtenissen (knipperende ogen tijdens het bekijken van een film, een afscheidskus, ruitenwissers, de regen,...) worden subtiel vertaald in een emotioneel geladen ruimte.

Campbell onderzoekt het verschil tussen de analoge wereld en een computergestuurde representatie ervan, een menselijk gevoel voor poëzie en kennis ten opzichte van het mathematische van gegevens en databanken in een digitale omgeving.