Iedereen is vertrouwd met het effect en de beelden van een druppel die in een wateroppervlak valt en onmiddellijk verticaal terug omhoog spat. Julien Maire werkte jarenlang aan minuscule glazen sculpturen (op ware grootte) van alle tussenmomenten van zo een vallende en opspringende druppel. Hij herwerkt een vloeiende beweging in vaste tussenvormen, zoals stilstaande frames in een film.

Als de glazen deeltjes snel na elkaar voor een lamp worden geklikt is het moeilijk de projectie van de in glas gereconstrueerde beelden van echte filmbeelden te onderscheiden. Door 3-dimensionele objecten en mechanismes rechtstreeks te projecteren experimenteert Maire met een alternatieve vorm van cinema, die herinneringen oproept aan de reeds lang verdwenen magische lantaarns.