Net omdat we zo vertrouwd zijn met hedendaagse media, zien we er niet langer de immense complexiteit van in. We worden er dagelijks door omringd: op straat, in de auto of openbaar vervoer, tijdens het winkelen, draagbaar, thuis of op het werk. We vergeten hoe opdringerig, meervoudig en alomtegenwoordig de drager(s) van visuele en auditieve informatie, gevoelens, ideeën en oordelen zijn. We aanvaarden de vermenging van wat hier is en elders is. Weten we nog dat er een grens is tussen een gebeurtenis en de representatie van die gebeurtenis via media?

De tijd kan worden vastgezet in een proces van technologische reproductie die alles (soms eindeloos) laat herbeginnen. Het vastgrijpen of fixeren van een moment, een plaats, voorwerp of persoon wordt een proloog van iets anders. Een aankondiging van andere gebeurtenissen en ruimtes die al dan niet volgen of verschijnen. Het onvoorspelbare of onverwachte begint deel uit te maken van ons besef van tijd en ruimte.

samengesteld door Thomas Zummer