Een deel van een houten vloer van een verdwenen privaat appartement is verwijderd en verplaatst om heel nauwkeurig gereconstrueerd te worden in de tentoonstelling. De blauwdrukken van een woning en een kunstruimte overlappen elkaar en creëren een sculpturale ruimte die sporen in zich draagt van micro-geschiedenissen.

De vloer wordt een fotogram dat zeer traag vorm krijgt door de levens van haar bewoners – vlekken ontstaan door een lek in de keuken, een verkleuring op de plaats waar meubels stonden, een barst in een drempel, … Dit beeld is nu gekaderd door de architectuur van de tentoonstellingszaal.