‘Charline Tyberghein’s paintings are neither abstract nor
figurative. Their (...) candid style [is] appealing to the eye, yet
they hide a multitude of possible stories and associations. The
works are characterized by a compellingly poetical visual
language and a moving simplicity, leaving enough mystery for
the viewer’s imagination to toy with.’ – Tamara Beheydt in
Modesty First, a talk with Charline Tyberghein

A finer route to oblivion is een tweezijdig, in de ruimte hangend, schilderij van de Belgische kunstenares Charline Tyberghein. Haar visuele universum wordt bewoond door terugkerende pictogrammen, symbolen die verschillende betekenissen genereren op basis van hun combinatie, zoals een persoonlijk alfabet. In zekere zin kan elk schilderij worden opgevat als een zelfportret. De universele betekenis van de pictogrammen laat echter ruimte voor de eigen interpretatie van de kijker. Op die manier is elk beeld evenzeer van Tyberghein als van de kijker. Tyberghein's combinatie van visuele poëzie, humor en tederheid in combinatie met de trompe l'oeil techniek die diepte creëert in het tweezijdig schilderij resulteert in een meeslepend tafereel dat je naar binnen trekt en je emotionele verbeelding prikkelt.
A finer route to oblivion kan gelezen worden als een zoektocht naar evenwicht in een empathische relatie; hoe ver ga je met iemands 'hoogte- en dieptepunten'? En is empathie altijd oprecht?

2021 – airbrush en acryl op hout, 185x150 cm

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of Wired for Empathy (2021)

Courtesy the artist