Christoph Fink presenteert, in een verderzetting van samenwerkingen met Joëlle Tuerlinckx en Valentijn Goethals, een geluidscompositie opgebouwd uit soundscapes en een breed vooropgenomen instrumentarium. De ruimte of architectuur wordt een instrument resonerend op gespatialiseerde geluidsbewegingen. Het beeldend werk van Fink kan men beschouwen als een grote, dynamische en steeds evoluerende partituur. Het rollende klanktapijt Earth Piece/Song for STUK inner court is hiervan een mogelijke manifestatie. Naast dit geluidswerk presenteert Fink in de expozaal een klein beeldend werk vanuit een verlangen naar een contrapunt, een backbeat tegenover de sonore monumentaliteit die buiten te horen is.

Fink liet zijn concept Atlas der Bewegingen ontstaan vanuit het oplijsten van zijn reismateriaal: gedetailleerde chrono-geografische notities, foto- en geluidsopnames, ‘nuchtere’ observaties van zijn reizen, het snelschetsen van dynamische ‘stillevens’ (vluchten, fiets- en wandelreizen) en hun verwerking in structurerende beelden. Vanuit die initiële structuur, die meerstemmige en aanhoudende drone van reisnotities, worden andere ruimtetijdstructuren of contexten verknoopt: filosofische, muzikale en historische verhalen die alles contextualiseren. Het concept van deze Atlas is ondertussen de dragende titel van het hele oeuvre; de mogelijkheden en limieten van het individuele menselijke lichaam ingebed in de totaliteit der dingen.