In Admirer onderhandelt Pilvi Takala via e-mail over de voorwaarden van een contract met een anonieme persoon. Hoewel de berichten aanvankelijk alleen een reactie waren op Takala's gratis sms-service Invisible Friend (2015), begon ze snel via verschillende online platforms een stortvloed aan ongewenste en vaak agressieve berichten van Anonymous te ontvangen.

Takala stelde een contract voor dat zowel als basis voor een kunstwerk zou dienen als een concrete rechtvaardiging zou zijn voor het beëindigen van alle contact. Het contract zou een poging zijn om de voorwaarden van hun communicatie te definiëren en duidelijke grenzen en doelstellingen in hun interactie te implementeren. Tijdens de twee maanden durende onderhandelingsperiode formuleerden beide partijen opmerkingen over de voorwaarden van het contract. Het onderhandelingsproces werd zo tegelijkertijd een vorm van emotionele arbeid als een poging tot zelfbehoud.

Admirer getuigt van een bepaald soort gendered online gedrag, waarbij het risico op vergelding minimaal is. Deze opvattingen worden weerspiegeld in delen van onze samenleving, waarbij het werk zowel gaat over de thema's die aan de oppervlakte komen (bv. rechten, vrouwenhaat, intimidatie als romantische volharding) als hoe we omgaan met deze kwesties. Beide partijen oefenden macht uit in dit proces: Takala’s zeggenschap en autonomie kwam voort uit haar duidelijke bedoelingen en controle over het kunstcreatie-proces terwijl de macht van Anonymous ligt in het verbergen van hun identiteit.

Courtesy the artist
2018 - video installation - courtesy of Carlos/Ishikawa and Helsinki Contemporary

Image credit: Pilvi Takala - Admirer © Pirje Mykkänen Kiasma and Peter Tijhuis

Pilvi Takala
°1981, Helsinki, Finland

De videowerken van Pilvi Takala zijn gebaseerd op performatieve interventies waarin ze specifieke gemeenschappen onderzoekt om sociale structuren te begrijpen en de normatieve regels en waarheden van ons gedrag in verschillende contexten in vraag te stellen. Haar werken laten zien dat het vaak enkel mogelijk is om de impliciete regels van een sociale situatie te leren door ze te verstoren. Haar werk werd getoond in MoMA PS1, New Museum, Palais de Tokyo, Kiasma, Kunsthalle Basel, Manifesta 11, CCA Glasgow, International Film Festival Rotterdam, HotDocs, Witte de With en de 9e Biënnale van Istanbul. Takala won de Nederlandse Prix de Rome in 2011 en de Emdash Award en de Finse staatsprijs voor beeldende kunst in 2013. Ze woont en werkt tussen Berlijn en Helsinki.