bit.flow confronteert de bezoeker met onze nood aan orde. In een op het eerste zicht chaotische stroom van data (bestaande uit vloeistoffen) blijkt toch een 'code' permanent aanwezig te zijn, hoewel ze slechts occasioneel herkenbaar is. Bepaalde patronen worden na verloop van tijd begrijpelijk en leesbaar, om snel terug te verdwijnen in een abstract kleurenspel. Deze fysieke versie van een binair geheugen stuurt informatie door vele lange buisjes. Slechts op een specifieke plaats en op een specifiek moment kan de kijker deze informatie waarnemen.

Het werk van Julius Popp wordt ontwikkeld in het veld tussen kunst en wetenschap. Zijn experimentele structuren en technologische data-systemen hebben vaak een verontrustende kracht. De kunstenaar vertrekt steeds vanuit een eerste schets zonder duidelijk vooropgezet doel en laat dan zijn objecten / machines zichzelf uitvinden, waarbij zijn rol voornamelijk die van getuige wordt.