bit.flow confronteert de bezoeker met onze nood aan orde. In een
op het eerste zicht chaotische stroom van data (bestaande uit vloeistoffen)
blijkt toch een 'code' permanent aanwezig te zijn, hoewel ze slechts
occasioneel herkenbaar is. Bepaalde patronen worden na verloop van tijd
begrijpelijk en leesbaar, om snel terug te verdwijnen in een abstract
kleurenspel. Deze fysieke versie van een binair geheugen stuurt informatie
door vele lange buisjes. Slechts op een specifieke plaats en op een
specifiek moment kan de kijker deze informatie waarnemen.
Het werk van Julius Popp wordt ontwikkeld in het veld tussen kunst en
wetenschap. Zijn experimentele structuren en technologische data-systemen
hebben vaak een verontrustende kracht. De kunstenaar vertrekt steeds vanuit
een eerste schets zonder duidelijk vooropgezet doel en laat dan zijn
objecten / machines zichzelf uitvinden, waarbij zijn rol voornamelijk die
van getuige wordt.