Courtesy Neugerriemschneider Gallery

In 1936 ontwierp Konrad Zuse (1910-1995) de Z1. Na 2 jaar was deze eerste vrij programmeerbare computer gebruiksklaar. De machine had een geheugen van 172 bytes en kon optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen. De Z1 - met privaat geld gefinancierd - was letterlijk ‘home-made’ in het appartement van Zuse’s ouders en gebruiksklaar in 1938. Het programmeren gebeurde via een geponste drager die door een leesmechanisme werd geleid. Hiervoor gebruikte en perforeerde Zuse standaard 35mm film.

De beelden in D1 - Z1 (22,686,575:1) zijn geproduceerd met de meest gesofisticeerde nieuwe digitale animatietechnologie (o.a. in Berlijn ontwikkelde surface-rendering software). We zien het leesmechanisme voor de geperforeerde film, een zeer klein onderdeel van de enorme machine. Het produceren van deze eenvoudige 30 seconden durende animatiesequentie vereiste 3,992,837,240 bytes aan informatie, méér dan 22 miljoen keer het geheugen van de Z1. Deze met de computer gegenereerde, ‘virtuele’ reconstructie werd door Starling naar traditionele 35mm film omgezet en wordt vertoond met een andere Duitse technologie uit het midden van de vorige eeuw: een Dresden D1 projector.

Het oeuvre van Simon Starling wordt gekenmerkt door zijn fascinatie voor de transformatieprocessen van objecten of materialen. Hij maakt objecten, installaties en pelgrimachtige reizen die verscheidene ideeën oproepen over natuur, technologie en economie. Starling beschrijft zijn werk als ‘the physical manifestation of a thought process’ waarmee hij verborgen geschiedenissen en verhoudingen reveleert.