© Claus Bach
Twee schermen staan tegenover elkaar. Het eerste scherm is samengesteld uit enkele rijen sensoren, het andere bestaat uit evenveel ledlampjes. Iedere sensor van het ene scherm is met een koperen draad verbonden met een overeenkomstig ledlampje op het andere scherm. Als er op het eerste scherm een beeld verschijnt (een schaduw van een persoon voor het scherm, een geprojecteerd filmfragment, ...) wordt dat beeld op het andere scherm door de lampjes ‘geïmiteerd’. Het is een eenduidige, logische manier van beeldoverdracht.
A Parallel Image is een elektronische camera obscura. Deze media-archeologische interactieve sculptuur is gebaseerd op de fictieve veronderstelling dat het vandaag nog steeds veelvuldig voorkomende principe voor de transmissie van bewegende beelden (door ze in enkelvoudige beelden en beeldlijnen op te delen) nooit werd ontdekt. Het resultaat is een apparaat dat probeert om gedetailleerd elke afzonderlijke pixel van zender naar ontvanger parallel over te brengen. Anders dan bij de conventionele transmissie-procedures is de technologie van A Parallel Image volledig transparant. De installatie geeft de bezoeker een zintuiglijke ervaring van de overeenkomsten tussen de ‘echte wereld’ en het uitgezonden beeld.
Sinds 1992 ontwikkelt Gebhard Sengmüller projecten en installaties die focussen op de geschiedenis van electronische media. Hij creëert alternatieve klasseringsmethodes voor media content, alternatieve uitzending- en projectiesystemen en autogeneratieve netwerken.
